„Pragnę służyć Panu Bogu w zakonie jako kapłan, w kraju lub na misjach, gdziekolwiek mnie Bóg powoła, pragnę naśladować św. Franciszka i bł. Maksymiliana Kolbego” – tak w podaniu o przyjęcie do zakonu napisał bł. Zbigniew Strzałkowski. Dziś, 3 lipca 2024 r. przypada 66 rocznica jego urodzin. Z tej okazji pragniemy przypomnieć sylwetkę polskiego misjonarza, oddanego kapłana, który wraz z o. Michałem Tomaszkiem poniósł męczeńską śmierć za wiarę 9 sierpnia 1991 r.

Zbigniew Strzałkowski urodził się 3 lipca 1958 r. w Tarnowie. Ochrzczony został tydzień później, w bazylice katedralnej w Tarnowie. Rodzice mieszkali w pobliskiej wsi Zawada, gdzie prowadzili małe gospodarstwo rolne. Zbigniew miał dwóch starszych braci. W tej samej miejscowości młody Zbigniew uczęszczał do szkoły podstawowej, gdzie uchodził za ucznia pilnego, zdyscyplinowanego i zdolnego, o czym świadczą coroczne świadectwa z bardzo dobrymi ocenami oraz dyplom uznania na zakończenie nauki w szkole. Był ministrantem, następnie lektorem.

W 1973 r. rozpoczął naukę w Technikum Mechanicznym w Tarnowie, a w maju 1978 r. zdał egzamin dojrzałości. Uzyskał tytuł „technika mechanika”. Po zakończeniu nauki w szkoły średniej rozpoczął pracę w Wojewódzkiej Dyrekcji Rozbudowy Miast i Osiedli Wiejskich w Tarnowie, a później w Państwowym Ośrodku Maszynowym w Tarnowcu.

W roku 1979 wstąpił do zakonu franciszkanów. W podaniu o przyjęcie napisał: „Pragnę służyć Panu Bogu w zakonie jako kapłan, w kraju lub na misjach, gdziekolwiek mnie Bóg powoła, pragnę naśladować św. Franciszka i bł. Maksymiliana Kolbego.” Świadectwo o postawie religijno-moralnej wystawił Zbigniewowi jego duszpasterz w Zawadzie i wykładowca w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie, ks. dr Paweł Śliwa: „Zbigniew Strzałkowski należy do najbardziej wzorowych młodzieńców w Zawadzie (…) Od wielu lat uczestniczył kilka razy w tygodniu w Mszy św. i prawie zawsze przystępował do Komunii św. Jest ogromnie uprzejmy dla kapłanów, dla osób starszych, w ogóle dla wszystkich. Jest intelektualnie utalentowany i przejęty Bogiem, a zarazem pogodny i serdeczny w pożyciu z koleżeństwem (…) Drogę życia w Zakonie Franciszkańskim Zbigniew wybrał sam, po dojrzałym namyśle wobec Boga i sumienia”.

2 września 1980 r., po odbyciu nowicjatu w Smardzewicach, złożył pierwszą profesję zakonną. Następnie podjął sześcioletnie studia seminaryjne w Krakowie. Całkowicie związał się z zakonem 8 grudnia 1984 r., składając publicznie śluby wieczyste. Wkrótce po tym napisał podanie do prowincjała, w którym poprosił o skierowanie go do pracy misyjnej. W podaniu czytamy: „Gotowość wyjazdu na misje wyraziłem prosząc o przyjęcie do zakonu, a teraz po złożeniu profesji wieczystej, ponawiam ją”.

15 czerwca 1985 r. został wyświęcony przez bpa Albina Małysiaka na diakona. Święcenia prezbiteratu przyjął 7 czerwca 1986 r. we franciszkańskim kościele św. Karola Boromeusza we Wrocławiu. Podczas tej samej Mszy św. święcenia, ale diakonatu, otrzymał o. Michał Tomaszek. Wówczas zakon świętował 750. rocznicę przybycia do stolicy Dolnego Śląska. Mszę św. prymicyjną w rodzinnej wsi Zawada o. Strzałkowski odprawił 22 czerwca 1986 r.

Następnie o. Zbigniew został skierowany do pracy w Niższym Seminarium Duchownym (NSD) w Legnicy. Pełnił funkcję wicerektora, wychowawcy i katechety. Kierował również rozbudową mieszkań w NSD. W wolnym czasie pomagał także w pracy duszpasterskiej przy zakonnym kościele. Został zapamiętany jako życzliwy, troskliwy i rozsądny wychowawca, dbający o potrzeby uczniów.

1 września 1988 r. udał się do klasztoru we Wrocławiu w celu rozpoczęcia przygotowań do wyjazdu na misje. Kiedy w rozmowach na temat sytuacji politycznej w Peru wspominano, że robi się tam niebezpiecznie, o. Zbigniew odpowiadał: „Gdy się jedzie na misje, trzeba być gotowym na wszystko”. 28 listopada 1988 r. wraz z o. Jarosławem Wysoczańskim udali się z Warszawy przez Moskwę do Limy. Po przybyciu na miejsce rozpoczęli intensywną naukę języka hiszpańskiego. Po kilku miesiącach rozpoczęli posługę kapłańską w nowej placówce zakonnej w Andach – w Pariacoto, gdzie dołączył do nich o. Michał Tomaszek. Talent organizacyjny, zmysł praktyczny łączył z ogromną pracowitością, zaangażowaniem i odpowiedzialnością. Troszczył się o chorych i potrzebujących. Leczył ich na duszy i ciele.

9 sierpnia 1991 r. wraz z o. Michałem Tomaszkiem został zamordowany przez terrorystów Komunistycznej Partii Peru „Świetlisty Szlak” za wiarę i miłość.

12 sierpnia 1991 r. Rząd Peru przyznał pośmiertnie męczennikom najwyższe odznaczenie państwowe Order „El Sol del Peru” (Słońce Peru).

8 grudnia 2022 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda nadał pośmiertnie, w uznaniu wybitnych zasług w niesieniu pomocy potrzebującym i krzewieniu oświaty wśród ludności w Peru, za działalność misyjną Krzyż Wielki Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej błogosławionym braciom męczennikom z Pariacoto – o. Zbigniewowi Strzałkowskiemu i o. Michałowi Tomaszkowi.

Bł. Zbigniew Strzałkowski jest patronem cierpiących i chorych na duszy i ciele, orędownikiem przed Bogiem osób zniewolonych i opętanych. Razem z o. Michałem Tomaszkiem są patronami Krucjaty Różańcowej w Obronie przed Terroryzmem.

Informacje biograficzne oraz cytowane fragmenty wypowiedzi pochodzą z książki: o. Joachim Roman Bar OFMConv, o. Jarosław Wysoczański OFMConv, Znak miłości w Peru. O życiu dwóch misjonarzy franciszkańskich i ich męczeństwie, dodruk I, Wydawnictwo Franciszkanów „Bratni Zew” spółka z o.o., Kraków 2018.